در مسابقات یوروویژن امسال، آزربایجان با ائلدار و نگار بر قله موسیقی اروپا ایستاد چیزی که اصلا هم غیرمنتظره نبود.
در اولین روزی که این آهنگ در یوتیوب منتشر شد در حدود 30 طبقه بندی مختلف سایت یوتیوب جزء لینکهای برتر روز قرار گرفت و در کانال رسمی یوروویژن در یوتیوب، این آهنگ بیشتر از همه آهنگهای شرکت کننده دیگر بیننده داشت و از این لحاظ بالاتر از همه شرکت کنندگان دیگر قرار گرفته بود، لذا این پیروزی از قبل هم تا حدودی قابل پیش بینی بود.
اما جدای از این نتیجه آنچه که بیش از همه برای ما ترکهای ایران و احیانا برای سایرین هم عبرت آموز بود، رای هایی بود که کشورهای سابقا متخاصم به هم دادند و مقایسه آن با واکنشی بود که رسانه ها و فعالین فضای مجازی فارس زبان نسبت به این خبر از خود نشان دادند. صربستان که همین چند سال پیش درگیر یک جنگ داخلی با بوسنی و هرزگوین بود که به فروپاشی یوگوسلاوی و استقلال بوسنی از آن کشور منجر شد، در اقدامی که نشان دهنده تلاش برای فراموشی گذشته و برقراری دوستی بین دو ملت بود، بیشترین امتیاز ممکن یعنی 12 امتیازش را به این همسایه خود داد. همسایه ای که روزگاری نه چندان دور بخشی از کشور تحت کنترل صربها بود و اگر با منطق هم کشوریهای فارس مان به قضیه نگاه کنیم، باید بوسنی را بخش تجزیه شده از کشور صربها بدانیم و لابد بوسنیایی ها را تجزیه طلبهای پان بوسنی!؟
نمونه دیگر رای 12 امتیازی روسیه به آزربایجان بود. باز اگر با عینک پان فارسها نگاه کنیم، آزربایجان شمالی بخشی از کشور تحت سلطه روسها بوده که همین چند سال پیش از روسیه جدا شد، پس با منطق پان فارسها، آزربایجان شمالی بخش تجزیه شده از کشور روسها و آزربایجانی ها، پان ترکهای تجزیه طلب هستند! و لابد آنها هم باید به جای جمهوری آزربایجان، نام «روسیه جنوبی» را روی آن بگذارند همانطور که پان فارسها «ایران شمالی» می گویند!؟ البته روسها هم همچنان کشورهای سابق شوروی را حیات خلوت خود می دانند ولی آنها لااقل آنقدر درک و شعور دارند که بفهمند، برای حفظ قدرت و نفوذ خود در منطقه باید از در دوستی وارد شوند و خود را دوست مردم این مناطق نشان دهند. ولی راسیسم، شوونیسم و عقده حقارت چنان چشمان پان فارسیسم را کوره کرده که دشمنی خود با مردم منطقه را چنان عریان به نمایش می گذارند که نه تنها مردم به اصطلاح «ایران شمالی» علاقه ای به بازگشت به ایران نداشته باشند، بلکه مردم «آزربایجان جنوبی» هم که اکثریت آنها تا همین چند سال پیش خود را ایرانی می دانستند و برای حفاظت از مرزهای ایران در جنگ با عراق دهها هزار شهید دادند، از این همه نفرت کور و عریان شوکه شده اند و به سرعت تعداد کسانی که به این نتیجه می رسند که «تبریز، باکی، آنکارا ... بیز هارا فارسلار هارا» یعنی «تبریز، باکو، آنکارا ... ما کجا، فارسها کجا» به صورت صعودی افزایش می یابد!
سئوالی که باید از این پان فارسها پرسید این است که اگر واقعا شما «آزربایجان شمالی» را «ایران شمالی» می دانید، لابد باید مردم آن کشور را هم ایرانی و هم وطن خود بدانید. پس چرا به جای خوشحالی از موفقیت هم وطنان تان در ایران شمالی، اینچنین از موفقیت آنها عصبانی شده اید و از درد حسادت و عقده حقارت به خود می پیچید و به هر وسیله ای سعی دارید که یا این خبر را بایکوت کنید یا آن را بی اهمیت نشان دهید!؟ چرا همه ساله نتایج یوروویژن بازتاب وسیعی در رسانه های فارس زبان داشت (به آرشیوهای سالهای قبل تان مراجعه کنید!) ولی امسال به ندرت خبری از نتایج این مسابقات در رسانه های فارس زبان یافت می شود!؟ سایت بالاترین که همه ساله یک موضوع داغ برای نتایج یوروویژن اختصاص می داد، امسال موضوع داغ مربوطه را تنها به این دلیل که برنده اش آزربایجان است و نه مثلا آلمان، حذف کرد!؟
نمونه دیگر رای 12 امتیازی روسیه به آزربایجان بود. باز اگر با عینک پان فارسها نگاه کنیم، آزربایجان شمالی بخشی از کشور تحت سلطه روسها بوده که همین چند سال پیش از روسیه جدا شد، پس با منطق پان فارسها، آزربایجان شمالی بخش تجزیه شده از کشور روسها و آزربایجانی ها، پان ترکهای تجزیه طلب هستند! و لابد آنها هم باید به جای جمهوری آزربایجان، نام «روسیه جنوبی» را روی آن بگذارند همانطور که پان فارسها «ایران شمالی» می گویند!؟ البته روسها هم همچنان کشورهای سابق شوروی را حیات خلوت خود می دانند ولی آنها لااقل آنقدر درک و شعور دارند که بفهمند، برای حفظ قدرت و نفوذ خود در منطقه باید از در دوستی وارد شوند و خود را دوست مردم این مناطق نشان دهند. ولی راسیسم، شوونیسم و عقده حقارت چنان چشمان پان فارسیسم را کوره کرده که دشمنی خود با مردم منطقه را چنان عریان به نمایش می گذارند که نه تنها مردم به اصطلاح «ایران شمالی» علاقه ای به بازگشت به ایران نداشته باشند، بلکه مردم «آزربایجان جنوبی» هم که اکثریت آنها تا همین چند سال پیش خود را ایرانی می دانستند و برای حفاظت از مرزهای ایران در جنگ با عراق دهها هزار شهید دادند، از این همه نفرت کور و عریان شوکه شده اند و به سرعت تعداد کسانی که به این نتیجه می رسند که «تبریز، باکی، آنکارا ... بیز هارا فارسلار هارا» یعنی «تبریز، باکو، آنکارا ... ما کجا، فارسها کجا» به صورت صعودی افزایش می یابد!
سئوالی که باید از این پان فارسها پرسید این است که اگر واقعا شما «آزربایجان شمالی» را «ایران شمالی» می دانید، لابد باید مردم آن کشور را هم ایرانی و هم وطن خود بدانید. پس چرا به جای خوشحالی از موفقیت هم وطنان تان در ایران شمالی، اینچنین از موفقیت آنها عصبانی شده اید و از درد حسادت و عقده حقارت به خود می پیچید و به هر وسیله ای سعی دارید که یا این خبر را بایکوت کنید یا آن را بی اهمیت نشان دهید!؟ چرا همه ساله نتایج یوروویژن بازتاب وسیعی در رسانه های فارس زبان داشت (به آرشیوهای سالهای قبل تان مراجعه کنید!) ولی امسال به ندرت خبری از نتایج این مسابقات در رسانه های فارس زبان یافت می شود!؟ سایت بالاترین که همه ساله یک موضوع داغ برای نتایج یوروویژن اختصاص می داد، امسال موضوع داغ مربوطه را تنها به این دلیل که برنده اش آزربایجان است و نه مثلا آلمان، حذف کرد!؟
کمی تامل کنید و کلاه خودتان را قاضی کنید! آیا شما مردم به اصطلاح «ایران شمالی» را هم وطنان جدا شده از میهن خود می دانید یا خود را صاحب و مالک و قیم و ولی آنها می دانید که باید به قیومیت شما برگردند و تحت سلطه شما باشند!؟ آیا نگاه شما به ترکهای آزربایجان جنوبی بهتر از نگاه تان به برادران مان در شمال است؟ چرا از موفقیت تیم تراختور عصبانی می شوید و خبر پیروزی تراختور بر استقلال را هم به همان شکل بایکوت کردید و خبر داغش در بالاترین حذف شد؟ حالا این به کنار، چرا پس از قهرمانی تکواندوی ایران در جهان که ترکها با دو مدال طلا سهم بزرگی در آن داشتند، یک عده ای به شدت به رادیو فردا اعتراض می کردند که چرا در خبر آمده که اینها ترک بوده اند!؟ شما حتی از موفقیت هایی که ترکها برای ایران هم به دست می آورد، دچار تشویش و نگرانی می شوید و سعی می کنید که هویت ترک و آزربایجانی این قهرمانان مخفی بماند!؟ حالا چطور باور کنیم که شما ما را هم وطن خود می دانید و نه جزء اموال و دارایی های خودتان که نگران از دست دادن سلطه و مالکیت و قیومیت خود بر ما و سرزمین مان هستید!؟
http://www.youtube.com/watch?v=qvmQgRQsN3c
No comments:
Post a Comment