سازمان عفو بين الملل در آخرين شماره از نشريه wire به مسئله زبان مادري در ايران با عنوان "مبارزه براي كلمات" پرداخته است. اين نشريه، فعالان آذربايجاني را به عنوان طلايه داران مبارزه براي حق آموزش به زبان مادري معرفي كرده است و در ادامه سخنان چند فعال آذربايجاني را به چاپ رسانده است.
مبارزه براي كلمات
سالهاست اقليت هاي اتنيكي ايران-عربها،آذربايجاني ها، بلوچ ها، كردها و تركمن ها- اجازه ي آموزش به زبان مادري خودشان در مدارس و دانشگاه ها‌و يا تاسيس مدارس خودشان را ندارند، جايي كه فقط فارسي مجاز است.
آذربايجاني هاي ايران، بزرگترين اقليت ايران، مبارزه براي حق آموزش به زبان مادري را رهبري مي كنند. بسياري از فعالان توسط دولت ايران بازداشت، زنداني شكنجه و مورد آزار و اذيت قرار گرفته اند.گزارش هاي ايرانيان آذربايجاني از زبان خودشان.
ياشار ائينالي، يك ايراني آذربايجاني مقيم خارج
"من احساس مي كنم آموزش دوران مدرسه تاثير بدي روي من داشته است. من از نظر روحي احساس يتيمي مي كنم.اين احساس كاملا با فقدان زبان مادري در ارتباط است.
معلم من موقع درس دادن فارسي صحبت مي كرد. من قادر نبودم با معلم ارتباط برقرار كنم و وقتي معلم با من صحبت مي كرد گريه مي كردم."
عباس جوادي، نويسنده و گزارشگر
"در ايران هيچ كس ما را از صحبت كردن به تركي آذربايجاني در خانه يا خيابان منع نمي كند. حتي در مساجد استان هاي آذربايجاني ايران (آذربايجان شرقي، آذربايجان غربي، اردبيل، زنجان) روحانيون به تركي آذربايجاني موعظه مي كنند.
"اما اتنيك ها ي ايران (آذربايجاني ها ) به ندرت مي توانند به تركي آذربايجاني بخوانند يا بنويسند چون هيچ آموزشي به زبان مادري وجود ندارد.
"در كل كشور، يك مدرسه به تركي آذربايجاني،دانشگاه يا يك دوره آموزشي زبان(تركي آذربايجاني) وجود ندارد. يك شهروند ترك با خانواده و دوستانش به زبان مادري صحبت مي كند، اما به همان افراد به فارسي نامه مي نويسد چون قادر نيست به تركي آذربايجاني بنويسد.
"تركي آذربايجاني به تدريج اهمييت اجتماعي خود را از دست مي دهد ... و توسط گويش محلي و اجتماعي ، زبان عاميانه و لغات و ساختار جمله بندي فارسي مورد هجمه قرار مي گيرد."
حبيب آذرسينا، روزنامه نگار
"يادگيري براي بچه هاي فارسي زبان خيلي راحت تر از بچه هاي آذربايجاني كه براي اولين بار اين زيان را در كلاس مي شنيدند بود.
والدين بچه هايشان را با چشماني اشك آلود به خانه باز مي گرداندند. ناكامي در مدرسه يك چيز عادي بود. بيشتر بچه ها به خاطر همين موضوع بعد از شش سال ترك تحصيل مي كردند. فارغ التحصيلي از دوره ي ابتدايي به عنوان يك موفقيت به حساب مي آمد."
فاخته زماني، موسس انجمن دفاع از زندانيان سياسي آذربايجاني در ايران
" مو ضوع مربوط مي شود به بچه يك از دوستانمان- اون پول تو جيبي هايش را جمع كرد و آنها را به معلم داد و گفت:" اين پولها به اندازه 20 كلمه تركي هست... من جريمه را از پيش پرداخت مي كنم پس مي توانم 20 كلمه تركي حرف بزنم.""
مصطفي عوض پور، مدافع حقوق بشر، در سال 2006 به همراه برادرش به خاطر فراخوان تحريم اولين روز سال تحصيلي جديد و دفاع از خق تحصيل به زبان مادري بچه هاي آذربايجاني دستگير و در اكتبر 2006 آزاد شد.
"بيشتر آزار و اذيت ها در بازداشت گاه هاي وزارت اطلاعات اتفاق افتاد، اعم از آزار جسمي و روحي مثل ضرب و شتم كردن، جايي كه من اقدام به اعتصاب غذا كردم.
" من و برادر كوچكم 22 روز و برادر وسطي ام 6 روز در بازداشت گاه بوديم، اما به ما اجازه ملاقات با پدرو مادرمان داده نشد. ما براي 4 روز مورد ضرب وشتم قرار گرفتيم.
"آنها نتوانستند هيچ اتهامي را عليه ما ثابت كنند و فقط به ما مي گفتند كه شما قصد داشتيد در يك اعتراض براي زبان مادري شركت كنيد."
صالح كامراني، وكيل و زنداني عقيدتي سابق. در سالهاي 2006 و 2007 به خاطر فعاليت هاي حقوق بشري بازداشت شد. در حال حاضر پناهنده و در تبعيد به سر مي برد.
" خانواده من هر سال قبل از مراسم قلعه بابك به اداره اطلاعات احضار مي شدند. آنها من و برادرم را دستگير كردند. اخيرا كه برادرم دستگير شده بود، دادستان اهر من را به دهها سال زندان تهديد كرد و بعد من را ربودند. مكالمات تلفني،مكاتبات و ارتباطات ما تحت نظر هستند."
نسرين بابايي، همسر يكي از فعالان به نام اوختاي(مهدي) بابايي عجب شير. در سال 2006 اوختاي به خاطر فعاليت هايش به شش ماه حبس محكوم و در مارس 2007 آزاد شد.
"اتهام هايي كه بر عليه شوهرم زده شده اينها هستند: تبليغ عليه نظام، ايجاد ناآرامي، اقدام عليه امنيت ملي و ارتباط با تجزيه طلبان خارج از كشور. سئوال من اين است: آيا آموزش فرزندانمان به زبان مادريمان(تركي آذربايجاني) جرم است؟ اگر هست، چرا مقامات شوهرم را محكوم نمي كنند؟ و به چه كسي درباره رنج هايي كه كشيده ام بايد مراجعه كنم؟ ماموران امنيتي هنوز هم زنگ مي زنند و تهديد مي كنند... تهديد مي كنند كه اگر با كسي در اين مورد صحبت كنم دستگير خواهم شد."
عليرضا اصغر زاده، دانشگاهي
"زماني كه ببينم ميليون ها بچه متعلق به جوامع آذربايجاني، كرد،بلوچ،تركمن،عرب،لر،بختياري،گيلك و ... به زبان مادري خودشان صاحب مدرسه باشند نشانه خوبي خواهد بود براي ساختن ايراني بدون نژادپرستي"
لینک از عفو بین الملل:
ترجمه از سايت اؤيرنجي
No comments:
Post a Comment