Saturday, April 28, 2012

KELECİ, KELEME, KELENCÂR, TİLCİK, SÖZCÜK, DÉGİ


Méhran Baharlı

Türkce “Keleme”, Erebce “Kelime”: Dede Qorqut kitabında béle bir cümle vardır: “Ağ alnında béş Keleme dua qıldıq”. Bizce bu cümlede géçen “Keleme” sözü, Erebce “Kelime” sözü olmayıp, Türkce “Keleme” dégisi olabiler. (Kele. fé´li kökü + –me soneki). Türkce “Keleme” sözünün kökeni qonuşmaq, söylemek, démek, danışmaq, söhbet étmek, söyleşi anlamları bulunan “Kelemek” fé´lidir. Türkoloq-Altayistik Sergei Starosin de öz qocaman “Türkül kökenleme véri tabanı” yapıtında bu görüşü menimsemişdir. Ona göre bugün Türkce (Türkiye, İran, Azerbaycan, İraq) ve Türkmence dillerinde qorunmaq üçün oxunan Quran´ın qutsal sözleri anlamında işledilen “Kelime”, “Kelme”, “Keleme” eslinde Erebce kökenli “Kelime” déyil, bu Türkce kökenli “Keleme” dégisidir ve zamanla anlam ve biçim olaraq benzer Erebce “Kelime” ile qaynaşmış ve ya yér deyişdirmişdir (1).

Éyni sürce-olay Türk kökenli “Qađır”, “Urağut”, “Avul”, “Xoca”, ..... kelimelerinin benzer anlam ve biçimleri olan sırasıyla Erebce-Farsca “Qâdér”, “Ôwret”, “Âélé” ve “Xâcé” kelimeleri ile yér deyişmesinde de gözlemlenebiler. Bizce Türk Elevi Qızılbaşların (Ehl-i Haq) qutsal kitabları sayılan “Kelâmlar” (Erebcesi “Kelâmât”) da éyni Türkce “Kelemeler” dégisinden alınmadır. Sözümüz´de bu iki benzer Türkce ve Erebce dégi arasında ayırım gözetilir ve bir birine qarışmasın diye Türkce olan “Keleme” (dua anlamında) ve Erebce olan “Kelime” olaraq (söz ve dégi anlamında) yazılır.

Keleci: Keleci dégisi de “Keleme” kimi Türkce “Kelemek” fé´linden töremişdir. Keleci eski Türkcede söz, Xârezm Türkcesinde ise bilgi (informasiyon) ve salıq (raport) anlamlarında idi. Dış ölkelere gönderilen élçi ve kömekçilerine de “Élçi-Keleci” diyilirdi. Keleci Divan-i Luğat-i Türk`de sözlerle anlatma, qonuşma anlamında ve Oğuzca bir dégi diye géçer. Keleci dégisinin géçmiş ve günümüzde çéşitli biçimleri olmuşdur: Keleçü (Eski Türkce), Keleçi (Orta Türkce, Balqarca), Keleçe (Orta Türkce), Keleci (Türkce-Türkiye), Keleç söz (Qırqızca), Geleçi (Qumıqca), Kala (Çuvaşca). Orta Türkcede Keleci (hikâye, hedis, söz, efsâne, qisse, ağızdan ağıza dolaşan söz, laf, kelam, düzgün ve bütöv söz); Keleci émek, Keleci éylemek, Keleci qılmaq (qonuşmaq, danışmaq, musâhibet ve söhbet étmek); ve Kelecili (bol ve gözel qonuşan, belîğ, xoş söhbet şexs) anlamlarını daşımışdır:

Gerçi sözü te´vil éder; qâmetinin qiyâmeti; léyk qılır dodaqların gelecimizi müxteser. Sıvaslı Qâzi Burhaneddin
Keleci bilen kişinin üzünü ağ éde bir söz, sözü pişirip diyenin işini sağ éde bir söz. Yunus İmre
Dede Qorqut kitabında Keleci-Geleçi dégisi, söz ve déyiş anlamında işledilmişdir: Beyil gördü xatın kişinin ağlı, kelecisi iyidir.

Bugün Anadolu`nun bir sıra lehcelerinde Keleci kelimesi sözleşme, anlaşma anlamında işlekdir. Keleci, Qaraçay lehcesinde çop çatan ve arabulucu (vâsite, muyancı) anlamlarındadır. Bizim Türkce lehcelerinde ise éyni kökenden olan “Keleşmiş” dégisi sözlenmiş, adaqlı ve yavıqlı démekdir. Çağdaş Türkce onum (tibb) dilinde bu kökenden “Keleci güçlüyü” (Dyslexie) derimi (términi) töredilmişdir.

Türkoloq Toğrul Atabay´a göre Farsca “Kelencâr” kelimesi de Türkce Keleci ili ilgili olmalıdır. Ona göre: “Farsca Kelencâr sözü de buradan alınmış olsa gerek. Kelencâr Reften sözlü duélloya girişmek, déyişmek anlamındadır. Böyük olasılıqla özgün biçimi Kelencer olsa gerek. Daha sonra Farscada bir biriyle uğraşmaq, bir birine girmek, baş qoşmaq anlamını da qazanmışdır. Déhxuda yanlış olaraq Yéngec anlamındakı Kelencâr sözünü bağlamışdır. Burhan-i Qâti´de géçen “Kelenc” (öyme, özünü öyme) sözcüyü de Kelemek éyleminden alınmış olabiler. (Sev.in.c, Qıva.n.c, Öy.ün.c, kimi Kele.n.c)

Moğolcada: Kelemek fé´li Moğolcada da vardır ve qonuşmaq, söylemek, anlatmaq anlamlarındadır. Moğolcadakı Keleçi yorumcu ve müfessir démekdir. Böyük olasılıqla bu kelime Türkceden Moğolcaya géçmişdir. Bu kökün Moğolcada törevlerinden: Kelle-Kellen-Xel-Xelen (Dil), Kele-Xele (söylemek, kelimelerle ifâde étmek, qonuşmaq, démek, anlatmaq, hikâye étmek), Keleçi-Xelç (Yorumçu, tefsirçi), Kelegçi-Xeleqçi (Qonuşmacı), Kelegde-Xelegde (Qonuşmaq, söz qonusu édilmek, söhbetin qonusu olmaq), Kelegdeçi-Xelegdegçi (qonuşulan şéy), Gelegey-Xelgiy (Dilsiz, kekeleyen, dili tutuq, kekeme), Kelemurçi-Xelmerç (Yorumçu, tercuman), Kelemurçilemek-Xelmerçle (yorumlamaq, yorumçu kimi davranmaq), Keletey-Xeltey-Keletu (dilli, dili olan, qonuşabilen, bir veya bir néçe dilde uzman olan, belâğetli qonuşan, gözel qonuşan, axıcı qonuşan), Kelu (dıllaq, kilitoris), ....

Tilcik: Türkiyede Arı Türkçeçilik axımına bağlı olan Nurullah Ataç, bir dönem Erebce “Kelime” dégisinin qarşılığı olaraq Türkce “Keleci” dégisini qullanmışdır (Neden Böyle Yazıyorum, Ülkü, Aralıq 1947). Ancaq Ataç’ın özünün de beyenmediyi bu kelime tutunmamışdır. Keleci kelimesinin tutunmamasında sonunda bulunan –ci ekinin Türkcede fâil adı üretmesi, ayrıca bu kelimenin Kelleci´ye benzemesinin oynamı olmuşdur. Bunu üzerine Ataç daha sonralar Keleci yérine “Tilcik” ve “Tilce” kelimelerini üretmişdir. Çağdaş Türkcede Dilcik kelimesi kiçik dil, bızır, terezi ibresi ve badamcıq anlamları daşımaqdadır. Bundan dolayı da Türkcede eski “Til” biçimi çoxdan “Dil” olmasına qarşın, Ataç çağdaş biçim olan “Dilcik” yérine eski “Tilcik” biçimini işletmişdir. Ataç’ın önerdiyi Tilcik kelimesi Türk dil Kurumunun Türkçe Sözlüyüne alınmış, ancaq Ataç’ın özü dışında çox az kişi terefinden beyenilip qullanılmış, ölümünden sonra ise Türkçe Sözlükden çıxarılmışdır.

Sözcük: “Keleme” ve “Tilcik” dégilerinin tutunmaması ile Erebce “Kelime”ye uyqun bir Türkce qarşılıq aramaya davam édilmişdir. 1958de Melih Cevdet Anday “Tilcik” kelimesi yapısını yansılayaraq “Sözcük” kelimesini üretmişdir. (O 1960da bunu öz yazılarında da belirtmişdir. Ancaq bir sıra şexsler Sözcük kelimesini Tilcik kelimesinin Sözlükden çıxarılmasından sonra, Sözlük Qolu başxanı olan Mehmet Ali Ağakayın üretdiyini ileri sürmüşdürler). Sözcük kelimesi zamanla Türkiyede tutunmuş ve özümsenmişdir. Hetta son illerde Azerbaycan ve İranda Türkce yazı diline de girmişdir. Buna qarşın yarandığı günden beri, bu kelimeni sorunlu bulup ona qarşı çıxanlar da var olmuşdur. Sözcük´e qarşı çıxanlar Türkcede béle bir kelimenin géçmişi olmadığını ve anlamsal olaraq yanlış olduğunu ileri sürürler. Onlara göre héç bir şekilde Sözcükden Kelime anlamını çıxartmaq mümkün déyildir. Sözcük, sözün kiçiyi veya kiçik söz démekdir. Oysa Kelime sözün kiçiyi veya kiçik söz déyildir. Bizce de Sözcük töretisi anlamsal olaraq sorunludur. –cik eki kiçiklik, aşağılıq, formal olmama anlamlarını daşıyır. Sözcük kelimesinin Türkcede tutunma gerçeyini göz önüne alaraq, bizce aşağıdakı yorum-çözüm ve işletme biçimi bu yéni töretinin anlamsal sorununu ortadan qaldırabiler. Bu yorum-işletmede kelime anlamı daşıyan Dégi töretisi iki Söz ve Sözcük´e ayrılır:

Dégi: Dégi Erebce “Kelime”nin Türkce qarşılığıdır. (Dé.mek fé´linin kökü + –gi soneki. Vérmek-Vérgi kimi). Dégi’nin genel ve özel olmaq üzere iki anlamı vardır. Genel anlamı söylenen her hansı bir söz ve sözcükdür. Bu anlamda dégi Farsca Gofté ve Soxen qarşılığıdır. Dégi’nin özel anlamı ise Erebce Kelime ve Farsca Vâje’dir. Özel anlamda Dégi iki bölüme, Söz ve Sözcük´e ayrılır:

Söz: Görkül (edebi) ve yazılı dilde menimsenmiş dégi, Kelime ve Vâje qarşılığıdır.
Sözcük: Görkül (edebi) ve yazılı dil düzéyinde işledilmeyen, qullanımı ağızlar ve sözel dille sınırlı olan, ya da dildeki yad kökenli kelimeler anlamındadır. Bir sözcük yalnız görkül (edebi) dile qazandırıldıqdan sonra Söz düzéyine (seviyyesine) yükselebiler.


Dégi: كلمه، سخن، گفته
Dilcimen: خوش صحبت
Söz: كلمات وارد شده به زبان ادبي و نوشتاري، كلمات با منشاء تركي
Sözcük: كلمات زبان خارج از زبان ادبي و نوشتاري، كلمات با منشاء غيرتركي
Keleci: شخص بليغ
Kelecili: سخن بليغ
Kelemek: سخن بليغ گفتن، دعا كردن
Keleme: دعا
Kele: دعا

(1)-Protoform: *Kele- : Turkey. Kelime, Azerbaijan. Kälmä 'word', Turkmenistan. Keleme 'sacred words of Qur'an pronounced for protection'. Usually regarded as Arabisms, but with some peculiarities (front vocalism, final -e) that could actually indicate Turkic origin, with a secondary merger with the Arabic loan. (Sergei Starostin, Turkic Etymological Database)

Sozumuz, a window opening to the life/culture of the turkish nation of iran/south azerbaijan:
http://sozumuz.blogspot.com/
http://sozumuz-turk-dovletler.blogspot.com/

No comments:

Post a Comment