شيخ صفي الدين اورموي
در تاريخ هميشه مرداني وجود داشته اند كه با وجود اين كه مقام و منزلتشان بسيار بلند و رفيع بوده اما همواره در طول تاريخ از ان ها ياد نشده و يا حداقل كمتر يادشده .يكي از اين مرداني كه با وجود اين كه جايگاهي بسيار رفيعي در دنيا دارد اما همواره( لااقل براي ما) گمنام بوده است كسي نيست جز يكي ديگر از فرزندان اذربايجان يعني شيخ صفي الدين اورموي.
عبدالمومن بن يوسف بن فاخر صفي الدين اورموي معروف به شيخ صفي الدين اورموي دانشمند، موسيقيدان و خوشنويس برجسته ، در سال 613 هجري قمري دراورميه (آذربايجان) به دنيا آمد و در كودكي به بغداد رفت.
در بغداد او در دربار خليفه كار مي كرد و در همان جا نواختن عود را فرا گرفت و در اين حرفه قابليت وي بيش از خط (خوشنويسي) بود.
وي اولين بار اصوات موسيقي را از حالت سماعي به صورت مكتوب دراورده است.
آنچه نام صفي‌الدين را براي هميشه در تاريخ موسيقي زنده نگاه مي دارد دو اثر گرانقدر او به نام «رساله شرفيه» و «الادوار» است.البته كتاب الادوار او اخيرا به زبان توركي هم چاپ شده است. اثر ديگري به نام «في‌العلوم العروض و القوافي و البديع» داشته كه خوشبختانه مانند دو اثر او در موسيقي مصون از حوادث باقي مانده است. كتاب‌هاي صفي‌الدين اورموي براي كساني كه بعد از او در موسيقي كار كرده‌اند حكم مأخذ و مرجع را داشته است.
صفي‌الدين هنگامي كه در اصفهان بوده است يك نوع عود به نام «نزهت» و نوعي سنتور به نام «مُغني» نيزساخته است.
از شاگردان او نيز مي توان به سهروردي اشاره كرد كه چند سال در خدمت او شاگردي كرده است.
گفته اند «شيخ صفي الدين اورموي» با نواختن عود در« كاظيم داشي» اورميه هلاكوخان را به آرامش و خونسردي فرا خوانده است. شيخ صفي الدين اورموي پس از 80 سال زندگي پربار در گذشت اما هنوز اطلاع دقيقي از محل دفن او وجود ندارد اما در بعضي منابع امده است كه وي در گورستان سرخاب تبريز به خاك سپرده شده است.
در بغداد او در دربار خليفه كار مي كرد و در همان جا نواختن عود را فرا گرفت و در اين حرفه قابليت وي بيش از خط (خوشنويسي) بود.
وي اولين بار اصوات موسيقي را از حالت سماعي به صورت مكتوب دراورده است.
آنچه نام صفي‌الدين را براي هميشه در تاريخ موسيقي زنده نگاه مي دارد دو اثر گرانقدر او به نام «رساله شرفيه» و «الادوار» است.البته كتاب الادوار او اخيرا به زبان توركي هم چاپ شده است. اثر ديگري به نام «في‌العلوم العروض و القوافي و البديع» داشته كه خوشبختانه مانند دو اثر او در موسيقي مصون از حوادث باقي مانده است. كتاب‌هاي صفي‌الدين اورموي براي كساني كه بعد از او در موسيقي كار كرده‌اند حكم مأخذ و مرجع را داشته است.
صفي‌الدين هنگامي كه در اصفهان بوده است يك نوع عود به نام «نزهت» و نوعي سنتور به نام «مُغني» نيزساخته است.
از شاگردان او نيز مي توان به سهروردي اشاره كرد كه چند سال در خدمت او شاگردي كرده است.
گفته اند «شيخ صفي الدين اورموي» با نواختن عود در« كاظيم داشي» اورميه هلاكوخان را به آرامش و خونسردي فرا خوانده است. شيخ صفي الدين اورموي پس از 80 سال زندگي پربار در گذشت اما هنوز اطلاع دقيقي از محل دفن او وجود ندارد اما در بعضي منابع امده است كه وي در گورستان سرخاب تبريز به خاك سپرده شده است.
اما در اينجا سوالي كه وجود دارد اين است كه چرا بايد فردي به اين شايستگي و بزرگي كه از افتخارات نه تنها اذربايجان و نه تنها شرق بلكه افتخاري است براي جهان اينچنين از افكار ملت اذربايجان بيگانه باشد؟
اميدوارم در آينده اي نزديك كه فرزندانمان زبان توركي را در مدارس خواهند آموخت با اسطوره هاي تورك نيز كه در بين ان ها اين فرزند تورك اورمو نيز وجود دارد بيشتر اشنا شوند و همواره وقتي كه اسم و نام ملت تورك به ميان مي ايد از ته دل و با افتخار به تورك بودن خود بنازند.
اميدوارم در آينده اي نزديك كه فرزندانمان زبان توركي را در مدارس خواهند آموخت با اسطوره هاي تورك نيز كه در بين ان ها اين فرزند تورك اورمو نيز وجود دارد بيشتر اشنا شوند و همواره وقتي كه اسم و نام ملت تورك به ميان مي ايد از ته دل و با افتخار به تورك بودن خود بنازند.
No comments:
Post a Comment