اعترافات شوک آور یک ارمنی در باره فاجعه خوجالی(قره باغ(
این اعترافات که از یکی از سیاهترین لکه های ننگ تاریخ بشریت پرده بر میدارد توسط یک روزنامه نگار وشاعر معروف ارمنی نگاشته شده است که خود در آن جنایات شرکت داشته وآنرا مایه افتخار خود وارامنه میداند. باشد کسانی که هنوز نسبت به وقوع این فاجعه با تردید مینگرند با خواندن این اعترافات صریح وتکاندهنده بخود بیایند.
یکی از شعرا و نویسندگان مشهور ارمنی به نام زوری بالایان در کتابی تحت عنوان ؛احیا دوباره روحمان؛ از قتل عام خوجالی در تاریخ ۲۶ فوریه ۱۹۹۲ که خود نیز در آن شرکت داشته چنین مینویسد:با خاچاتوریان به خانه ای که تصرف کرده بودیم وارد و کودک ۱۳ ساله تورکی رادیدیم که توسط سربازان ارمنی به پنجره اتاق میخکوب شده بود خاچاتوریان برای اینکه جلوی گریه و فریادهای کودک را بگیرد پستان بریده شده مادرش را به زور در دهان وی فرو برد بعد از آن من پوست سر و سینه و شکم کودک را کنده و تایم گرفتم کودک در عرض هفت دقیقه بر اثر شدت خونریزی جان داد و من با این عمل دچار شادی و شعف زاید الوصفی شدم و تمام روحم سر شار از غرور گردید.
خاچاتوریان جسد کودک را تکه تکه کرده و در مقابل سگهایی که از نژاد خود ترکها هستند انداخت!شب همانروز این کار را با سه کودک دیگر ترک تکرار کردیم `بدین شکل من به وظیفه خود به عنوان یک ارمنی عمل کرده و یقین دارم که که تمامی ارامنه به ما و کارهایمان افتخار خواهند کرد.
زوری بالایان - از کتاب احیا دوباره روحمان- چاپ شده در صفحه ۲۶۰ تا ۲۶۲ نشریه وانادزور بتاریخ ۱۹۹۶.علاوه بر این نویسنده و روزنامه نگار دیگر ارمنی به نام دیوید خردیان که اکنون ساکن لبنان می‌باشد در لابلای صفحات ۱۹ تا ۷۶ کتابی تحت عنوان'' در راه صلیب'' از مصیبتهای وارد به اهالی خوجالی در طی قتل عام آنها توسط ارامنه به عنوان افتخار ارامنه یاد کرده و در صفحهٔ ۲۶ آن نوشته است:در یک صبح سرد در نزدیکیهای داش بولاق مجبور شدیم برای عبور از یک باتلاق از اجساد پلی برای عبور بسازیم ''پود پول کوویک اوهانیان '' وقتی ترس مرا در عبور از روی اجساد دید و اشاره کرده وگفت نترس حرکت کن و من پایم را روی جسد دختری ۹ تا ۱۱ ساله گذاشته و شروع به حرکت نمودم.پاهایم وتمام شلوارم غرق خون شده بود. بدین شکل ما از روی اجساد ۱۲۰۰ نفر که پلی برای ما شده بودند گذشتیم.
ر صفحهٔ۶۲ و ۶۳ '' مارتین ۲'' از یک گروه ارمنی به نام کافلان که وظیفه سوزاندن اجساد را بر عهده داشتند نام برده شده و در ادامه آمده است: ۲۰۰۰ نفر از منگولهای پست(تورکها) در یک کیلومتری خوجالی سوزانده شد .در آخرین ماشینی که برای سوزاندن حمل میکردند من دختری ۱۰ ساله را دیدم که علیرغم زخمهای زیاد در ناحیه سر و دست وسرما و گرسنگی همچنان زنده بود و به سختی نفس می‌کشید ;دخترک به من نگاه میکرد و من هیچگاه چشمها ی آن دختر ۱۰ ساله را که با مرگ دست و پنجه نرم میکرد را فراموش نخواهم کرد `سربازی به نام تیکرانیان گوشهای دخترک را گرفت و او را کشان کشان به داخل اجسادی انداخت که قرار بود سوزانده شوند سپس مواد آتش زا بر روی آنها ریخته و اجساد راآتش زدند' صدای نالهٔ و فریاد کسانی که هنوز زنده بودند از میان آتش به گوش میرسید
قتل عام مردم شهر خوجالی از سوی ارمنی ها
موضوع قتل عام مردم ترک آذربایجان شهر خوجالی از سوی ارمنی ها در نشستی در واشنگتن مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
در این کنفرانس توماس گولتز، روزنامه نگاری که از نزدیک شاهد فاجعه انسانی در خوجالی بوده است بر اهمیت شناسایی این واقعه از سوی جامعه جهانی به عنوان یک جنایت جنگی و نسل کشی تأکید کرد.
گولتز با اشاره به اینکه مدارک و شواهد زیادی در زمینه جنایت خوجالی وجود دارد اضافه کرد: در بین ارمنی ها نیز تغییر سیاست انکار کلی این جنایت آغاز شده است.
این روزنامه نگار همچنین فعالیتهای هفده ساله جمهوری آذربایجان در زمینه شناساندن ابعاد این فاجعه انسانی مورد تقدیر قرار داد.
در کنار این کنفرانس، نمایشگاه عکس و نقاشی های دانش اموزان آذربایجانی پیرامون فاجعه خوجالی برپا گردید و فیلمی نیز با موضوع فوق به نمایش در آمد.
ارمنی ها در ۲۶ فوریه سال ۱۹۹۲ یکی از خونین ترین فجایع عصر نو را رقم زدند.
در این روز نیروهای نظامی ارمنستان ۶۱۳ ترک آذربایجانی بی گناه از جمله ۱۰۶ زن و ۶۳ کودک را به قتل رساندند.
هزار شهروند خوجالی نیز در این روز زخمی شدند که مصدومیت ۴۸۷ نفر از آنان از جمله ۷۶ کودک بسیار شدید بوده است.
هنوز از سرنوشت ۱۵۰ نفر از ۱۲۷۵ اسیر ترک آذربایجانی که در جریان قتل عام خوجالی توسط نیروهای ارمنی به اسارت گرفته شدند خبری در دست نمی باشد.
No comments:
Post a Comment